Όπως δήλωσε ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης, υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ του «Νόμου» με κεφαλαίο και του «νόμου» με μικρό… Αυτό ίσως για κάποιους να ακούγεται ουτοπικό ή ακόμη και λανθασμένο. Για κάποιους άλλους όμως είναι σωστό και πραγματικό. Εδώ είναι που ο άνθρωπος στο ταξίδι της τελειοποίησης του θα πρέπει να καταλάβει και να κατανοήσει την πραγματικότητα των στοιχείων που συνθέτουν την πολυπλοκότητα του κόσμου μας. Καμία άποψη ή γνώμη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και η σωστή.
Ποια είναι όμως η διαφορά μεταξύ των δύο; Μια ερώτηση που «γεννάει» περαιτέρω ερωτήματα για την ίδια την ύπαρξη και το σκοπό μας. Πως ένα τόσο φιλοσοφικό ερώτημα θα μπορούσε να κλονίσει τα θεμέλια της Δικαιοσύνης και να την αναγκάσει να αναθεωρήσει τον τρόπο εφαρμογής της αλλά και εμάς τους δικηγόρους να αναθεωρήσουμε και να επανεκτιμήσουμε το τι και ποιον υπηρετούμε.
Το Νόμο ή το νόμο;
Η λέξη «Νόμος» είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από την προσέγγιση του όποιου κοινού θνητού Νομοθέτη σε θέματα δικαίου. Ο «Νόμος» είναι Ιερός, άθραυστος, αδιάφθορος, μοναδικός παρονομαστής του είναι η αρμονία, η ειρήνη και η αγάπη. Είναι η αρχή της κοινωνικής ευημερίας και συνύπαρξης. Πηγάζει από το Θεό και την τελειότητα των Συμβατικών Νόμων. Ο Νόμος είναι τέλειος.
Από την άλλη ο Σωκράτης μίλησε για το «νόμο», τον ανθρώπινο και φθαρμένο από την υλιστική μας ύπαρξη και ανάγκη για εξουσία, δύναμη και ανάγκη για καταστολή της λαϊκής ελευθερίας. Ο «νόμος» είναι ο μηχανισμός για θεσμοθέτηση και οριοθέτηση των ελευθεριών μας σαν πολίτες ή υπήκοοι.
Εμείς ποιο από τους δύο πρέπει να υπακούμε ή μάλλον ποιο από τους δύο έχουμε ηθική υποχρέωση να υπηρετούμε και να θεωρούμε ως τον υπέρτατο Νόμο;
O Πολίτης ήρθε η ώρα να κατανοήσει το γεγονός ότι ο Νομοθέτης, ο οποίος ψηφίζει ένα «νόμο» δεν είναι τίποτα άλλο από τον υπηρέτη του πολίτη και όχι ο υπηρέτης άλλων όπως η διαστροφή στους κανόνες της πολιτείας όπως έχουν σήμερα διαμορφωθεί. Ο ρόλος του Νομοθέτη είναι να διαμορφώσει μια Πολιτεία ακριβώς όπως την διατύπωσε ο Πλάτωνας χιλιάδες χρόνια πριν. Ο Νομοθέτης είναι υπόλογος προς τον πολίτη και όχι ο Πολίτης προς τον Νομοθέτη.
Η σχέση μας με την πολιτεία δεν είναι τίποτα άλλο από μια απλή συμβατική σχέση μεταξύ δύο μερών και η οποία μέσα από το πέρασμα του χρόνου και τη διαστρέβλωση του ανθρώπινου γένους έχει μετατραπεί σε τυραννική, απογυμνωμένη από κάθε είδος ανθρωπισμό, αγάπη και αλληλεγγύη, βασικές αρχές της Πλατωνικής Πολιτείας.
Η Σύμβαση αυτή, είναι το ιερό «Κοινωνικό Συμβόλαιο». Τα δικαιώματα σου μέσα από αυτό έγιναν υποχρεώσεις. Η Ελευθερία σου δεν είναι δεδομένη αλλά δεδουλευμένη. Έχεις εσύ το βάρος να ζεις με αξιοπρέπεια και όχι πλέον η πολιτεία, γιατί αυτή πολύ απλά δεν υπάρχει, έχει καταργηθεί. Δεν σου παρέχουν παιδεία, νοσηλεία, αξιοπρέπεια, κατανόηση, κοινωνική αλληλεγγύη, γιατί δεν διάβασαν ποτέ Πλάτωνα. Το πρόβλημα είναι βαθύ, αποτέλεσμα μιας κομματοκρατίας και πολιτικού κατεστημένου που πηγάζει από το 1960 και μαστίζει μέχρι σήμερα τη χώρα μας εκμηδενίζοντας τις πλείστες αξίες.
Ίσως ήρθε η ώρα να δούμε όλη την αλήθεια στα μάτια και να αναρωτηθούμε τι αξίζουμε τελικά, στο κάτω κάτω “ότι αξίζεις παίρνεις” ο μόνος τρόπος να πάρουμε πίσω αυτά που στερούμαστε είναι μόνο ο «Νόμος» και η εφαρμογή της «Κοινωνικής Σύμβασης». Τα υπόλοιπα είναι απλά καπνός!
